بنام خدا

يكي از معضلات اجتماعي طلاق است  ، بخش اول :  مسئله ايكه گاه جبراً براي بعضي خانواده ها ايجاد ميشود .اما مسئله ايكه  ايجاد معضل كرده نحوه برخورد با آن  است . من نيز نظراتي كه در اين نوشته بيان ميكنم  كاملاً شخصي ميباشد و اميدوارم اگر درست بود  نتيجه قانوني و اجتماعي داشته باشد و اگر ايرادي داشت با اعلام نظرات خود من را راهنمايي كنيد .

اما من اعتقاد دارم كه اگر دو نفر به عنوان همسر نميتوانند با هم زندگي كنند بايد مثل گذشته نه چندان دور خيلي راحت  و بدون حضور در دادگاه و در كوتاه ترين زمان  با حضور دو شاهد در اولين دفتر خانه حضور پيدا كرده و نسبت به اين عمل خود خواسته اقدام كنند . كه نتيجه اين روش و عدم اجراي اين روش را ميتوان از چند منظر مورد توجه قرار داد .

((يك )) : علت طلاق گاه لجبازي معمول زن و شوهر است كه هر كدام ميخواهند حرف خود را به كرسي بنشانند و براي تهديد از طلاق سخن ميگوينند . كه اگر آن را با يك روش بي دردسر تجربه كنند بعد چند روز و يا چند هفته با پا در مياني  بزركترها احتمال آشتي وجود دارد .

اما اگر با روشي كه گفتم انجام نگيرد  نا خود آگاه مسائل زيل پيش ميايد: ((1)) : معمولا در مراجعات مكرر به دادگاه آنقد ر براي هم كركري ميخوانند كه به مرور زمان ميل آشتي آنها به هم كمتر و حس كينه به مرور بيشتر ميگردد . حتي در اين مسير حجب و حياي گذشته نه تنها نسبت به خودشان كمتر ميشود كه دامنه آن به خانواده ها نيز كشيده ميشود و آن حجب و حيا ،  نسبت به بزر گترها نيز كمتر ميشود و پل ارتباطي اصلي نيز خراب ميشود ودر آشتي و پا درمياني هر چه ميگذ رد كمرنگتر ميگردد . ((2)) :  در اين در گيريها گاه آنقدر تعادل روحي به هم ميريزد كه منجر به توحين به يكديگر ميگردد (( يك جرم )) و گاه منجر به كتك كاري ميشود  (( يك جرم ديگر )) گاه نيز موجب قتل ميشود  ((باز يك جرم ديگر )) و نهايتاً خاطي مجازات ميشود  (( يك تاسف بزرگ )) .... آيا بهتر نبود با همان روش كه من گفتم كار به پايان ميرسيد و اين همه عواقب كه من كوتاه و به اختصار  نوشتم  پيش نميآمد . وچه بسيار مسائل ديگر كه جاي طرح آن نيست. ((3)) : اگر در اين زندگي بچه اي باشد ، در روش اول آسيب كمتري ميبيند تا در روش دوم و قانون فعلي ، 

((دو )) : اما گاه طلاق از بي ميلي همسرها با يكديگر انجام ميگيرد . و طو لاني شدن آن عواقب خاص خود را به همراه دارد. كه به چند مورد آن اشاره ميكنم . ((1)) : نياز زن و شوهر به ايجاد روابط نزديك اجتناب ناپذير است و وقتي در گيري آنها طولاني ميشود خيانت قدم جلو گذاشته و آنها را درگير يك معضل جديد ميكند. ((يك جرم )) و اين ارتباط با غير گاه نا مشروع ميشود خصوصاً براي زنها ((يك جرم ديگر )) و اگر اين ارتبا نامشروع باشد وبا يك  شبيه خود ديگر كه  هوابق بد تر دارد ((باز يك جرم ديگر بنام زناي محصنه )) كه مجازاتش اصلاً خوشايند نيست ، ((ويك تاسف بزرگ ديگر )) كه هم جبران پذير نيست و هم به بي آبرويش نمي ارزد. ((2)) : اما گاه همان نيازي كه گفته شد باعث ميشود كه مرد خود را درگير يك زندگي جديد نمايد به نام ازدواج مجدد كه خود اين مسئله جداي از معضلات خاص خودش ، در اكثر موارد و در چنين شرايط درگيري ، سر انجام خوشي نخواهد داشت و تاثير درگيري ازدواج اول ، ازدواج دوم را نيز خراب ميكند . و اينجاست كه بايد توجه داشت به قانون الهي كه هر چند ميگويد طلاق عرش خدا را به لرزه در ميآورد ، ولي ما با روشها و قوانين نا بجا ، باعث ميشويم گاه يك انسان خدا جو و  خدا پرست درگير مسسائلي گردد كه عرش خدا بيشتر به لرزه افتد . پس چه بهتر اين طلاق در ساده ترين روش انجام پذيرد .

((سه )): گاه طلاق از مسائل نا گفته  زن و شوهر بوجود ميآيد كه مايلند بي سر صد ا از هم جدا شوند و با اين حالت آبروي طرفين حفظ بماند و حتي دوست ندارند در هيچ مرجعي توضيح آنرا بدهند . ولي در پلهاي دادسرا و دادگاه و بعد از چند روز با توجه به صفت فضولي كه در ايرانيها هم كم نيست، اين راز لو ميرود و زندگي آينده اين زن و مرد نيز به هم ميريزد .

بنابر اين در پايان بخش اول گفتارم  باز متذكر ميشوم كه روشها و قوانين فعلي براي طلاق ، آسيبهاي اجتماعي بيشتري را به همراه دارد كه بايد اصلاح گردد